Sneeuw, kou en verliefd op St. Petersburg

Na twee weken hard aan de bak gezeten te hebben voor school was het tijd voor een nieuwe trip, dit was immers alweer veel te lang geleden! Afgelopen vrijdag vertrokken ik samen met Baukje (de rest van de groep is in de herfstvakantie al geweest) naar St. Petersburg en wat ik had ik hier zin in!

Voor de trip had ik twee rustige weken waarin ik vooral met school bezig was. Het is vanaf nu ook echt kouder aan het worden: de dikke sjaal, wanten en muts zijn onmisbaar. Vandaag is -12 graden aangetikt en er ligt een dikke 10 centimeter sneeuw. Dit betekent dat fietsen helaas lastiger wordt en ik dat toch wel erg gevaarlijk vind dus ik mezelf nu met de bus verplaats. Gelukkig kan het leven hier verder wel gewoon doorgaan en staat niet alles stil zoals in Nederland het geval is met deze hoeveelheid sneeuw. Zo wordt er hier pas sneeuw geschoven vanaf een hoogte van 8 cm sneeuw, tot die tijd blijft het lekker liggen en zal niemand er wat aan doen. Ook weer wat nieuws geleerd over Finland, zout strooien is hier verboden in verband met millieuvriendelijkheid. Om toch te zorgen dat het veilig is strooien ze daarom kleine steentjes op de weg en op het fietspad, heel storend en niet echt goed voor je banden, ook een reden dat ik vanaf nu de bus pak.

Maar goed om terug te komen bij mijn trip, vorige week vrijdag vertrok ik dus om half 12 naar Helsinki om mijn reis te vervolgen naar St. Petersburg. Ik had erg hoge verwachtingen van deze stad, maar al deze hoge verwachtingen zijn keihard overtroffen. Bereid je voor: dit wordt een verslag vol lof over st. Petersburg. Maar eerst de reis: wat een trip. We begonnen dus onze busreis naar Helsinki van 3,5 uur inmiddels ben ik hier volledig aan gewend, kijk ik veel 3 op reis, slaap ik en voor je het weet ben je er al. Hier stond iemand van Timetravelers op ons te wachten met zo’n bordje. Vanaf toen wist ik al dat dit een übertoeristische reis ging worden, maar daarnaast was het ook heerlijk dat alles voor ons geregeld was en we dit keer niks zelf hoefde uit te zoeken. We stapte in de overvolle tram waar ik gewoon een beetje chagrijnig van werd. Normaal als ik in Amsterdam in de tram sta of in een andere stad in Nederland in een overvolle bus is dit altijd heel normaal en is het niet chill, maar trek ik mij er niks van aan. Nu werd pijnlijk duidelijk hoe erg ik al gewend ben aan de Finse rust, dat wordt toch nog een redelijk grote omschakeling als ik terug kom ben ik bang, haha.
Goed, aangekomen bij de haven konden we ‘inchecken’ op de ferrie en er stond weer een nieuwe ervaring op me te wachten, namelijk slapen op de ferrie. Je kan st. Petersburg namelijk alleen visum vrij bezoeken als je de ferrie neemt en niet langer dan 72 uur blijft, vandaar deze lange omweg.
Eenmaal op de ferrie zochten Baukje en ik eerst onze cabin maar op en we waren al voorbereid door de andere dat dit lekker krap was en daar was inderdaad niks over gelogen. Helaas ben ik vergeten een foto te maken, maar je hebt twee bedden op de grond, twee bedden daarboven die je uit kan klappen en een mini badkamer en dat allemaal op 10 m² ongeveer. Stiekem hoopte Baukje en ik al dat we de cabin voor ons tweeën hadden en ja dat geluk hadden we. Erg fijn, ondanks dat de bedden verder prima waren was het met vier personen wel heel krap en het was er snikheet. Opvallend is namelijk dat zowel in Finland en Rusland het binnen overal bloedheet is, ik word er soms bijna duizelig van omdat je dan van -8 naar 25 graden gaat. Op de boot aten we wat en hebben we met volle teugen genoten van het Russische entertainment.. Hier werd ook al snel duidelijk hoe onvriendelijk Russen zijn en alle vooroordelen die ik had over de Russen werden deze avond met volle overtuiging bevestigd: enge en lelijke mannen met dikke buiken en te jongen barbiepoppen aan hun zij. Aangezien we allebei moe waren vertrokken we vroeg naar onze cabin om lekker vroeg te gaan slapen want we hadden een druk weekend voor de boeg. Gelukkig had ik mijn oordoppen mee waardoor ik prima had geslapen, maar ik was erg toe aan frisse lucht want dat had ik vanaf dat ik op de boot zat niet meer gehad. Na een reis van 22 uur kwamen we zaterdagochtend eindelijk aan in st. Petersburg en toen begon het lange wachten en werd het snel duidelijk dat we in Rusland waren. Het lange wachten was namelijk op de paspoortcontrole, we hebben 1,5 uur staan wachten voordat we aan de beurt waren waarvan 20 minuten buiten in -6 graden dus ik was er goed klaar mee. Ik vond het bizar om te zien dat het wel erg opvallend was dat de controle bij Aziatisch uitziende mensen en Turkse en Marrokaans uitziende mensen erg lang duurde. Soms kwamen er zelfs extra mensen kijken, op mij kwam het erg discriminerend over aangezien het ook nog eens bijna alleen maar studenten waren. In dit geval had ik geluk met mijn West Europese uiterlijk en kon ik vrij snel doorlopen, echter kon er hier ook geen lachje vanaf, deze mensen zeggen niet eens gedag. Eenmaal door de controle stond er weer iemand van Timetravelers op ons te wachten, Anna en dit was onze reisleidster voor dat weekend.
Eenmaal in de bus startte we gelijk met een tour door de stad en ik ontdekte al snel hoe ontzettend mooi deze stad is. We stopte bij de grootste highlights en hier vertelde Anna over de historie en over de gedachte achter deze gebouwen bijvoorbeeld. Ik vond haar echt fantastisch, een hele slimme vrouw die heel veel weet over St. Petersburg en enorm goed en geïnteresseerd kan vertellen. Ik weet zeker dat ik nog nooit zoveel geleerd heb op een trip. Terwijl ze aan het vertellen was viel ik al van de ene in de andere verbazing. Ten eerste is het bizar om van een land van 5 miljoen mensen naar een stad te gaan met 5 miljoen mensen. Het is een stad met een hele grote geschiedenis, zo was de man die de stad heeft ‘opgebouwd’ Saint Peter, totaal geen fan van Rusland. Hij wilde van deze stad een Europese stad maken. Er werd zelfs een tijd lang Frans, Duits en Nederlands gepraat omdat deze man Russisch een lelijke taal vond. Dat hij deze stad Europees wilde maken is nog steeds heel goed terug te zien. Qua uiterlijk zou je de stad kunnen vergelijken met elke andere grote Europese stad, al blijf ik erbij dat dit veruit de mooiste Europese stad is! Wat ik ook niet wist is dat de stad uit allemaal eilanden bestaat. Deze eilanden verbinden zichzelf met bruggen. Gek genoeg zijn deze bruggen erg laag en kan groot vrachtverkeer hier dus niet door. Daarom zijn ’s nachts alle bruggen van 02.00 uur tot 05.00 uur open. Goed om te weten, want als je bijvoorbeeld op stap gaat op het ene eiland terwijl je verblijft op het andere eiland moet je dus voor 02.00 uur terug zijn of je kan pas na 05.00 uur naar huis.
Na deze guided tour waar ik dus al heel veel informatie over de stad had gekregen gingen we ’s middags naar het hotel om in te checken. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het heel chill vond om weer eens in een hotel te verblijven. Het is totaal niet erg, maar als we zelf op trip gaan willen we niet te veel geld uitgeven dus nemen we eigenlijk nooit een hotel. Nu was ik extra blij, want er was een BAD. Wie mij goed kent weet dat ik net als ongeveer de hele familie Dekkers, van in badderen houd. Dus nu kon ik na 2,5 maand eindelijk weer in bad, ik was een gelukkig mens. Maar voordat ik in bad ging stond er nog een activiteit op het programma, namelijk het Zwanenmeer. Omdat mijn vrienden die al geweest waren niet heel enthousiast waren, waren mijn verwachtingen minder geworden, maar gelukkig werd het tegendeel bewezen tijdens de voorstelling. Ten eerste was het theater op zich al amazing om te zien en toen de voorstelling begon was ik al snel enthousiast. Heel leuk om ook hier mijn theaterbezoekje mee te pakken. De eerste dag was dus al geweldig en er was nog meer wat op ons stond te wachten. Aangezien Baukje en ik allebei moe waren besloten we lekker op tijd naar bed te gaan, want de volgende dag ging de wekker weer vroeg. Ik vind het jammer dat ik het stapleven in st. Petersburg heb misgelopen, maar ik durfde het niet zo goed aan en vond het zonde van mijn energie in deze fantastische stad. Heen kon je namelijk met de metro, maar terug zou je een taxi moeten pakken en door de verhalen die ik van andere hoorde, vertrouwde ik deze niet helemaal dus sloegen we dit deel even over.
Zondagochtend was het alweer vroeg tijd om er op uit te gaan en we vertrokken naar het Hermitage museum. In één woord: FANTASTISCH. De begin van de bouw van dit paleis was in de jaren 1850 en heeft zich constant uitgebreid. Dit paleis was de plek waar de vrouw van Saint Peter verbleef. In dit paleis staan 3 miljoen kunstwerken dus ja je bent even bezig. Voor studenten is dit gratis op zondag dus als ik hier zou studeren zou ik het wel weten en elke zondag een bezoekje brengen.
Goed, hier begon het übertoerisme pas echt, we kregen namelijk van die kastjes op onze nek en een koptelefoon waardoor onze reisleidster ging vertellen, verschrikkelijk haha. Maar het was de moeite waard, want ook hier wist ze mij 3,5 uur te vermaken met de geschiedenis over dit paleis en de kunst die er hing, zelfs Nederlandse kunst! Aangezien het dus een immens paleis is nam ze ons mee naar de hoogtepunten van dit paleis en elke nieuwe kamer die ik binnenliep viel ik weer in verbazing van hoe ontzettend mooi dit was. Ook al heb je niks met kunst, alleen het paleis op zich is al de moeite waard om te bekijken.
Na deze activiteit gingen Baukje en ik gelijk door naar de volgende activiteit waar ik ook weer onwijs zin in had, namelijk de cathedral tour. Dit keer bracht de bus ons lang drie van de grote kathedralen van de stad waaronder de Church of the savior on spilled blood (dit is die mooie met al die kleurtjes die iedereen wel kent – zie foto’s). Deze kathedraal is gebouwd op de plek waar iemand is vermoord, vandaar dat die zo heet. Verder bezochten we nog twee andere mooie kathedralen en wederom wist Anna hier weer enorm veel over te vertellen. Tussendoor gingen we lunchen in een leuk tentje waar ik de eerste vriendelijke Engels sprekende Rus tegenkwam in de Drie dagen. Het is echt ongelofelijk, ik vraag mij oprecht af of naast dit ene Russische meisje, de Russen ook lol hebben in hun leven en kunnen lachen.
Na deze lange dag gingen we terug naar het hotel, daar wat eten en opnieuw vroeg slapen. Maandag hadden we nog tot 16.30 uur om te doen wat we wilde en daarom had ik Anna op advies gevraagd wat leuk was om te doen. Zij had voor ons een leuke wandeling op de kaar uitgetekend en een museumtip gegeven. Door de flinke wind, sneeuw en kou (-8) vloog deze kaart helaas uit Baukje haar handen haha, dus de wandeltocht werd hem niet echt meer. Dit was totaal niet erg want het was ook veel te koud om lang buiten te blijven. We wandelde wat om vervolgens richting het Russisch state museum te gaan waar Russische kunst te vinden was, in het Hermitage museum is namelijk alleen maar buitenlandse kunst te vinden. Tof museum, maar opnieuw werd hier duidelijk hoe slecht het Engels is. De informatie was dan wel omschreven in het Engels, maar met de spelling en grammatica van een kind, haha erg grappig om te zien dat dat hier zo’n ding is. Ik denk dat Engels sprekende Russen in ieder geval veel geld verdienen als vertaler, aangezien er weinig aanbieders zijn. Maar goed dit namen we allemaal voor lief, het was namelijk wel erg fijn om weer eens in een heel goedkoop land te zijn!
Deze dag reisde we ook voor het eerst met de metro en dat is echt bizar. In deze stad is de diepste metrolijn ter wereld en dat heb ik geweten. Ik werd gewoon duizelig, zolang duurde de roltrap. Ik heb de tijd even opgenomen en ik stond zo’n drie minuten op de roltrap dus dan kun je er een voorstelling bij maken hoe diep het is. We gingen redelijk op tijd weer terug naar het hotel om daar te wachten op onze bus die ons weer naar de haven zou brengen. Heel tof, in de bus kregen we nog de mogelijkheid om vragen te stellen aan Anna. Omdat ik erg benieuwd was vroeg ik voorzichtig hoe mensen over Poetin denken in Rusland. Ze vertelde vervolgens dat het in Rusland nog best wel ouderwets is, kleine dorpen zijn arm en steden zijn rijk, zo ook de mensen die er wonen. Dit betekent dat iemand zoals Anna geld heeft om te studeren en te reizen. Dit betekent ook dat zij andere invloeden ziet. Mensen in de kleine dorpen hebben dit niet en deze mensen komen bijna hun dorp niet uit omdat ze daar geen geld voor hebben. De overheid maakt hier ‘misbruik’ van door bijvoorbeeld op de plaatselijke televisie omroep vol lof over Poetin te praten. Door bij wijze van elke dag te zeggen dat deze man goed is en hij het beste wil voor Rusland etc. gaan deze mensen vanzelf op hem stemmen. Ik vond dit best bizar om te horen, dat het in een land als Rusland nog steeds zo werkt.
Daarnaast vertelde ze dat sinds de Roebel (de valuta van Rusland) een aantal jaar geleden is gevallen, het leven veel duurder is geworden voor de Russen en voor ons dus goedkoop. Vandaar dat het toerisme toeneemt in een stad als st. Petersburg. Voor de Russen is het nu dus heel duur om bijvoorbeeld door Europa te reizen.
Ik was ook nieuwsgierig naar de verdeling van Rusland in de continenten. Het is dus verdeeld in Europa en in Azië. Het Europese gedeelte is kleiner, maar dichterbevolkt en in het gedeelte van Azië is het andersom. In Siberië wonen bijvoorbeeld heel weinig mensen.
Conclusie: Rusland is een bizar land, zo heeft het 140 miljoen mensen en 10 verschillende tijdzones. Eén ding is zeker, mijn culturele hart ging een stuk harder kloppen van deze stad en zoals ik eerder al zei: voor mij is dit de meest bijzondere, mooie en fantastische stad die ik ooit heb gezien. Ik zou iedereen, vooral de mensen die van cultuur houden, aanraden om deze stad te bezoeken.
Ik weet nog dat ik ooit zei dat Rusland nou echt een land was waar ik nooit heen zou hoeven, na deze week ben ik helemaal om. Ik wil nu juist meer zien van dit bizarre land. Nieuw op de bucketlist: Moskou en Siberië.

Nu genoeg over mijn enthousiasme over deze stad. Inmiddels ben ik zit ik lekker in Helsinki waar ik gister eindelijk herenigd werd met Peter. Dit weekend brengen we hier door en zondag vertrekken we naar Jyväskylä en blijft die tot en met zaterdag. Vervolgens vertrek ik die donderdag alweer naar Lapland. Kortom, alleen maar leuke dingen. Jullie horen na Lapland weer van mij, ik ga nu eerst heel erg genieten!